Usycham i Więdnę

?
Pairing: SasuNaru
Tytuł: Usycham i Więdnę


Witam. Przez brak czasu, bardzo powoli piszą się wszystkie możliwe rozdziały, dlatego też wstawiam takie małe coś. Nie wiem nawet co to jest. Może też dlatego to wstawiam, iż piszę wiersze od dobrych paru lat i nie sprawiają mi problemu, są pisane w jednym momencie, a głupio mi tak was zostawiać z niczym. To najbardziej prawdopodobne. Nie owijając już zapraszam do czytania i komentowania <3
Proszę nie kopiować wiersza!




Pisze do Ciebie list mój Aniele
List tak miłosny, że krwawy beznadziejnie.
Tulę się w kocu Twoim, pełnym nadziei.
Nadziei na poranek ciepły i beznamiętny.
Piszę to teraz by zapamiętać.
Ten moment w życiu, gdy jako mężczyzna
Spoglądam na Ciebie pełnego lodu
Władczego, ponętnego, ale i mojego.
Piszę to bo widzę, że wszystko jest dobrze.
że łez swych wylać już nigdy nie możesz.
Każę Ci tu teraz gdy leżę spokojnie
na przyszłość pamiętać me słowa pokorne
Byś kochał czule ale nie przebiegle
byś dbał o siebie i swoje ręce
byś zawsze pamiętał o ciepłym posiłku
o porannej kawie i ciastku do świtu
Byś zawsze był tam gdzie Twoje miejsce
nie patrząc na życie wypchane za siebie.
Chce byś mnie kochał, owszem nie przeczę
ale i pragnę szczęścia twego na ciele
Na ciele, umyśle na sercu - DLA ciebie.
Bys nigdy nie płakał gdy ja odejdę.
A odejść niedługo zamierzam, bo sam wiesz
że chory człowiek nie płacze nad czasem
lecz czeka wytrwale i szuka cudu
który zapamięta u spodu grobu.
Wiec Sasuke mój wspaniały
Mój mężny i wytrwały
Mój słońcu kochany i niebie rozczochrany
wspominaj te dni nasze i w sercu mnie chowaj
ale i o siebie zadbaj bo dodam
że nawiedzę Cię niemiłosiernie!
Bys tylko o szczęście swe walczył zawzięcie!
Wiec pamiętaj na zawsze,
Kocham Cię Mój oziębły Aniele
Mimo że usycham i więdnę.


Brunet wpatrywał się w ciszy w kartkę, czytając już kolejny raz list, pozostawiony przez jego ukochanego. Przygryzł na moment wargę i wkładając pomiętą kartkę do koperty, spojrzał na puste, pościelone łóżko szpitalne.
- Sasuke... Idziesz? -
Brunet odwrócił się w stronę dobiegającego głosu i spojrzał na Mężczyznę.
- Tak, tak.. -
Uśmiechnął się delikatnie i podszedł do swojego Ukochanego, który mimo wycieńczenia przez chorobę, stał tu i był gotowy do wyjścia.
- Sasuke... Płaczesz? -
- Nie Naruto.. jestem tylko szczęśliwy.. Bo żyjesz. -
- Głuptas... -